Historia szkarstwa na terenach Czech (Bohemii) liczy sobie dobrych kilkaset lat. Jej rozwój należy rozpatrywać w dwóch aspektach:
Ważnym okresem w historii wytwarzania szkła i rozwoju sztuki szklarskiej jest wiek XVII.
Jest to schyłek prymu jaki wiodła Wenecja, która od XIII wieku była głównym ośrodkiem szklarskim w Europie. Przemysł szklarski, który był głównie tam skoncentrowany przeniósł się do innych rejonów Europy, w tym na tereny Bohemii.
W tym wszystkim przełomowy był rok 1680.
W hucie szkła Helmbach (dzisiaj Janouskova koło Vimperku na Sumavie) mistrz szklarski Michael Muller ulepszył produkcję szkła. Do wytwarzanego dotychczas szkła potasowo – sodowego dodał dużą ilość kredy wapiennej. W ten sposób otrzymał idealnie przeźroczyste szkło kryształowe, które było masywne, a zarazem miękkie i dawało się łatwo formować i zdobić. To szkło z czasem nazwane zostało czeskim kryształem i zrewolucjonizowało szklarską sztukę zdobniczą w całej Europie.
Szkło kryształowe z Bohemii dzięki swym właściwościom doskonale nadawało się do obróbki i zdobienia. Stało się podstawą do rozkwitu sztuki szklarskiej na terenach Bohemii, sąsiedniego Śląska, Norymbergii i wielu innych ośrodków w Europie.
Z czasem huty szkła z terenów Bohemii wyspecjalizowały się w dostarczaniu wysokiej jakości szkła kryształowego, które stanowiło surowiec do dalszej obróbki – czyli zdobienia.
Natomiast sztuka zdobienia bardziej rozkwitała w ośrodkach ościennych niż w samej Bohemii.
Dwiedz się co to Bohemia:
